11 september: Literaire kermis op Malieblad

Hooggeëerd publiek... Komt dat zien! Uniek in Nederland!

Een literaire kermis die zijn weerga niet kent. Met de fine fleur van het Utrechtse Varieté, literaire waarzeggers van het woord, een poëtische liefdesmeter en natuurlijk kun je in bad met een schrijver (dus neem je zwembroek mee).

Georganiseerd door Het Poëziecircus i.h.k.v. 900 jaar Utrecht.

Zondag 11 september

Malieblad Utrecht (vlakbij het Spoorwegmuseum)

12:00 uur - 16:30 uur

Entree gratis

Optredens zijn er van de volgende artiesten:

Taalgoochelaar Olivier Quist is inmiddels een bekende verschijning in het land. Met een grote hutkoffer vol goocheltrucs, gaf hij reeds honderden voorstellingen op scholen, bejaardentehuizen, straatfeesten, speeltuinen, pleinen, festivals en nu dus op de Literaire Kermis.

Gepokt en gemazeld door zijn vele shows voelt hij zich op het podium beter thuis dan in z’n eigen bed, maar routineus worden zijn optredens nergens. De man heeft de gave om alles wat hij doet zó voor het voetlicht te brengen dat het lijkt alsof het puur toeval is als een truc lukt. Kinderen zijn meer dan welkom!

Burlesqueshowgirl Zizi Zinnona is grappig, dramatisch, onconventioneel en weelderig gevormd. Zij laat zien dat lijfelijk uitgedragen vrouwelijkheid en lyrisch feminisme het antwoord vormen op alle dolende zielen die niet meer weten hoe zij met al die genders moeten omgaan. Zizi produceert het Dutch Burlesque Festival.

Multitalent Kees Wennekendonk laat de accordeon, mondharp gitaar naar zijn pijpen dansen. Verder kun je hem kennen als pianist, brilontwerper, tekenaar en fotograaf.

Azar Tishe bedwelmt je met haar wervelende taal. Tishe, geboren in Teheran, Iran beheerst het Farsi, Kurdi Sorani, Azari, Farsi Dari perfect en nam de verhalen uit die talen mee naar Nederland.

Op een kermis zie je mensen van allerlei rangen en standen. Anna van der Kruis beschreef ze in 821 mensen die er ook toe doen. Het is een aaneenschakeling van portretten. Mensen die hun zwaarte dapper dragen, die niet van koude kroketten houden, die in hun eentje door de regen fietsen en die besluiten dat het mooi is geweest, op een vliegtuig stappen of hun middelvinger opsteken. Die keuzes maken of dat op zijn minst proberen.

Een kermis zet al je zekerheden op zijn kop. Wat onder lijkt wordt boven in het reuzenrad, de lachspiegel vervormt je postuur tot groteske proporties. Zo ook de poëzie van Esther Jansma (meest recente bundel: De Spronglaag) die balanceert op het strakke koord tussen donker en licht, hoop en wanhoop, hulpeloosheid en vechtlust. En soms vind je een sprankje troost. Bijvoorbeeld in de regel: 'Hier treedt op als het kijken rust vindt in de dingen.' Kom maar kijken. Hier.

Zij treedt op met haar man Wiljan van den Akker, die de prestigieuze C. Buddingh'-prijs won voor zijn debuut De Afstand. Onder het pseudoniem Julian Winter publiceerden zij de roman De messias.

Alle beesten de tent uit: helemaal mee eens! Maar geen Poëziecircus zonder dieren. Daar zorgen de volgende dichters wel voor:

Alexis de Roode publiceerde vier dichtbundels, meest recent Een steen openvouwen, en tal van journalistieke teksten. Liefde, tijd, de verhouding tussen stad en land en de vage grens tussen goed en kwaad vormen zijn thema's. In zijn werk springen hondjes in het rond en vliegen kraaien op.

Anne Broeksma zag in een nacht een schubdier voor haar geestesoog verschijnen. Sindsdien wijdt ze haar leven aan het met uitsterven bedreigde beest. De ademende natuur speelt een grote rol in haar bundels Regen, kosmos, kamerplant en Vesper.

Hanneke van Eijken schreef de bundels Papieren veulens en Kozijnen van krijt. Dat belooft hoefgetrappel! Ook bedacht zij de Utrecht 900-regel: 'Gekomen om te blijven'. Terwijl je luistert naar haar betoverende poëzie, tatoëert ze de regel op je arm, been of borst.

Dorien Dijkhuis schrijft kook- en reisverhalen en publiceerde de bundel Waren wij dieren, waarin we met haar meereizen van diepzee naar sterrenhemel.

Een ode aan de teek! Na de twee motten van Doris en Kafka's literaire meesterwerk over een kakkerlak kon de teek niet achterblijven. Dichter en schrijver Peter Drehmanns bezingt het onderschatte ondiertje in een niet-eerder-geziene act. Binnenkort verschijnt zijn roman Boetegrond.