Rebel op het kerkhof

Een van de dierbaarste rebellen, dwarsdenkers, uit de Nederlandse literatuur is mij F. Starik. Elke dag scheur ik op zijn fiets naar Nieuwegein, het liefst iedereen voorbij. Ik moet wel, want F. was een koploper, die niet als een mak schaapje achter de meute aanhobbelde. F. Starik vroeg mij in 2017 als secretaris voor De Eenzame Uitvaart. Hij zocht "iemand die goed kon schrijven, maar niet zo goed als ikzelf".

De Eenzame Uitvaart beschouw ik als een van de belangrijkste pijlers in mijn leven, waarin veel wat er echt toe doet bij elkaar komt. Met literatuur een monument bouwen voor mensen die misschien al wel heel lang zonder woorden zaten, aandacht vragen voor hun eenzaamheid, die voor iedereen op de loer ligt. Dat is wat literatuur kan doen.

Nooit zal ik het verhaal van meneer V. vergeten.

Meneer V. was een flaneur uit Argentinië, die via Italië in Amsterdam was terechtgekomen. Mooie pakken, een verzameling polshorloges, een charmant praatje... Meneer V. was een flamboyante man. Hij ontmoette de verkeerde mensen, die misbruik maakten van zijn gebrekkige kennis van het Nederlands. Hij zette zijn handtekening onder een tekst die hij niet kon lezen, en had opeens huizen op zijn naam staan die hij niet kon betalen. Beschaamd en angstig trok hij zich terug achter de voordeur. Hij had alleen nog maar contact met zijn bewindvoerder, het liefst per mail in gebrekkig Nederlands.

Ver na zijn dood vonden ze hem in stinkend, verwaarloosd huis. Alleen zijn pakken, die hingen keurig op een rijtje in een verzakte kledingkast.

De Eenzame Uitvaart, nu onder coördinatie van Joris van Casteren, conserveert verhalen als dat van meneer V. en motiveert mij taalaanbod voor iedereen in Nieuwegein toegankelijk te maken. Zodat mensen de wereld om zich heen kunnen duiden, de weg vinden in een wirwar aan geschreven en gesproken regels en, als daar hun behoefte ligt, de schoonheid ervaren die taal biedt.

Casper van der Veen schreef een prachtig artikel over De Eenzame Uitvaart voor Metro.